خنک کاری پره های توربین ارتباط مستقیم با افزایش بازدهی و توان و همچنین افزایش عمر پره دارد. با افزایش دمای سیال ورودی به توربین می توان بازدهی و توان تولیدی توربین را افزایش داد. از آنجا که پره های توربین با سرعت های دورانی بالایی در حال چرخش می باشند لذا خنک کاری پره نیز تحت تاثیر دوران پره دستخوش تغییراتی قرار می گیرد. نیروهای کریولیسی و نیروهای بویانسی دورانی از جمله نیروهایی است که به واسطه چرخش پره ایجاد خواهد شد. لذا در این تحقیق اثرات دوران و بویانسی دورانی در ضریب انتقال حرارت موضعی و کلی در لبه های پیشرو و پسرو و افت فشار سیال خنک کننده به صورت آزمایشگاهی بررسی خواهد شد. نتایج برای اعداد بی بعد رینولدز 5000 تا 12000، دوران 0 تا 0. 1 و بویانسی دورانی 0. 00125 تا 0. 0065، مورد تحلیل قرار گرفته است. مقدار ضریب انتقال حرارت موضعی، با افزایش عدد دوران در صفحه پیشرو به تدریج از %14 تا %20 کاهش یافته و در صفحه پسرو از %27 تا %35 افزایش خواهد داشت. افزایش بویانسی در لبه پیشرو، باعث افزایش 1. 6 تا 1. 7 برابری عدد ناسلت شده و در لبه پسرو افزایش 1. 8 تا 1. 9 برابری آن را به دنبال خواهد داشت. اثر افزایش رینولدز نیز، موجب افزایش متوسط %85 عدد ناسلت در هر دو صفحه خواهد شد.

این مقاله، یک روش جدید برای فراهم‌کردن امکان تغییر دوطرفه منبع تغذیه یک موتور القایی، میان اینورتر و شبکه برق بر پایه تبدیل فوریه گسسته ارائه می‌کند. در این الگو بدون تغییر در روش کنترل موتور و صرفاً با تصحیح مراجع مربوط به دامنه و بسامد (و یا با تصحیح مراجع شار و گشتاور بسته به روش کنترل)، شکل موج خروجی اینورتر متصل به موتور، هم‌فاز، هم‌دامنه و هم‌بسامد با شبکه برق شده و امکان تغییر منبع تغذیه موتور بدون وقفه فراهم می‌شود. به‌دلیل استخراج مؤلفه اصلی شکل موج‌های هر دو منبع برای تشخیص دامنه، بسامد و فاز، این روش در مقابل مؤلفه‌های مزاحم، DC و هارمونیک‌ها مقاوم است. به‌دلیل عدم استفاده از کنترل‌کننده‌های تناسبی- انتگرالی در تعیین هر یک از مشخصه‌ها دیگر نیازی به تنظیم دشوار ضرایب آنها نیست. همچنین به خاطر دقت بالای همزمان‌سازی، موازی‌سازی لحظه‌ای منابع ولتاژ بدون نیاز به ادوات اضافه (سلف یا ترانسفورماتور) انجام شده و حداکثر جریان هجومی ناشی از موازی‌سازی در بدترین شرایط به کمتر از 5/1 برابر جریان نامی موتور محدود می‌گردد. این مقاله ضمن ارائه دقیق اصول روش پیشنهادی و مقایسه آن با برخی از الگوهای پیشین، از نتایج آزمایشگاهی برای ارزیابی دستاوردهای آن استفاده می‌نماید. نتایج تجربی، دستاوردهای فوق را تأیید می‌کنند.

امروزه استفاده از ربات­های زیرسطحی برای تجسس و بررسی شرایط زیر سطح آب­ رشد بسزایی داشته است. گلایدرهای زیرسطحی بدلیل مصرف پایین انرژی جز ربات­های مورد علاقه محققین برای عملیات های طولانی مدت می­باشد. شناخت دقیق پارامترهای ابعادی برای بررسی عملکرد گلایدرهای زیرسطحی امری حیاتی بوده که در صورت عدم بررسی دقیق متناسب سبب پایین آمدن راندمان وسیله میگردد. در این پژوهش سعی شده است تا در ابتدا مدل دینامیکی غیرخطی از ربات­های گلایدرزیرسطحی استخراج گردد. مدل دینامیکی با نتایج پژوهش­های مرتبط راستی آزمایی شده است. پس از بررسی صحت مدل دینامیکی استخراج شده به بررسی پارامتریک ابعادی در زمینه عملکرد هیدرودینامیکی ربات پرداخته شده است. پارامترهایی همچون حجم مخزن بویانسی، زاویه پیچ و ابعاد بالک در عملکرد هیدرودینامیکی ربات مورد سنجش قرار گرفته است. در مطالعه هر پارامتر مابقی پارامترها ثابت در نظر گرفته شده است تا بتوان تاثیر پارامتر هدف مورد سنجش قرار گیرد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که پارامترهای هندسی و ابعادی تاثیر بسزایی در راندمان و عملکرد هیدرودینامیکی ربات دارند. با طراحی متناسب گلایدر میتوان سبب انعطاف پذیری بیشتر در مواجه با اغتشاشات خارجی شد و در مواقعی که راندمان خیلی مطرح نیست، به سرعت های بالاتری دست یافت.

در این مقاله سعی شده است به طور مختصر موتورهای القایی تکفاز گوناگون مورد بررسی قرار گیرد و با یکدیگر مقایسه شوند. همچنین مروری بر مبدلهای مختلف مورد استفاده برای کنترل سرعت و راندمان موتور القایی تکفاز شده است و معایب و محاسن آنها به تفضیل مورد بحث قرار گرفته است. با مقایسه توپولوژیهای گوناگون مشخص می شودکه اینورتر PWM فرکانس متغیر بهترین انتخاب برای کنترل موتور القایی تکفاز است.

برای اندازه گیری کیفیت انرژی، مفهومی به عنوان «قابلیت کاردهی» تعریف شده است. در این پژوهش، قابلیت کاردهی یک موتور دیزل با استفاده از مخلوط سوخت های دیزل و بیودیزل (B0، B20، B40 و B100) بررسی می شود. همچنین تاثیر سرعت های 1200، 1600 و 2000 دور بر دقیقه بر تحلیل قانون دوم ترمودینامیک با سوخت های مختلف، واکاوی می گردد. پارامتر های مورد بررسی در این پژوهش، شامل قابلیت کاردهی از طریق انتقال کار و گرما، بازگشت ناپذیری، قابلیت کاردهی کل، قابلیت کاردهی ترمومکانیکی و قابلیت کاردهی سوخت سوخته شده هستند. نتایج این پژوهش نشان می دهد، پارامترهای قابلیت کاردهی برای مخلوط سوخت های دیزل و بیودیزل تا مرحله احتراق زیاد و سپس با شروع مرحله انبساط کاهش می یابد. قابلیت کاردهی کل سوخت B0 به ترتیب 3 /3، 7 و 7 /16 درصد نسبت به سوخت های B20، B40 و B100 افزایش می یابد. بیشترین بازده قانون دوم ترمودینامیک در سرعت2000 دور بر دقیقه بود که برای سوخت های B0، B20، B40 و B100، به ترتیب 5 /44، 38 /46، 89 /47 و 5 /48 درصد است.